Το ομαδικό παιχνίδι και η σημασία του

το ομαδικό παιχνίδι και η σημασία του

Σαν ήμασταν παιδιά, τα παιχνίδια μας ήταν ελάχιστα, όμως παίζαμε ατελείωτες ώρες και η φαντασία μας κάλπαζε! Με την αδερφή μου γινόμασταν κλόουν, μπαλαρίνες, μαγείρισσες, πριγκίπισσες και το παιχνίδι δεν είχε σταματημό! Οι γονείς μου, θα ήταν ψέματα να πω ότι ήταν από πάνω μας για να κάνουμε δημιουργικό, θεατρικό, κινητικό και μουσικό παιχνίδι. Βγαίναμε όμως στο διπλανό οικόπεδο και παίζαμε ατελείωτες ώρες με τα γειτονόπουλα κρυφτό, κυνηγητό, μήλα, ποδόσφαιρο, κτλ. Πηγαίναμε στο κοντινό άλσος με τις αμυγδαλιές και γινόμασταν μικροί εξερευνητές! Όταν λοιπόν,στη σημερινή πραγματικότητα, τα περιστοιχισμένα από δεκάδες παιχνίδια παιδιά δείχνουν να βαριούνται και αναζητούν τη λύση της τηλεόρασης, του υπολογιστή, του tablet (χωρίς να έχω κάτι με τα παραπάνω μέσα) προβληματίζομαι και σκέφτομαι:
• Μήπως με το σημερινό τρόπο ζωής έχουμε περιορίσει τη φαντασία των παιδιών μας
• Μήπως οι αυξημένες επαγγελματικές και προσωπικές υποχρεώσεις δεν μας αφήνουν ελεύθερο χρόνο να πάμε τα παιδιά μας στο πάρκο ή στο άλσος να παίξουν και να τρέξουν?
• Μήπως η εύκολη λύση (του «παρκαρίσματος» μπροστά στην τηλεόραση, προκειμένου να κάνουμε και καμιά δουλειά) των ηλεκτρονικών μέσων απασχόλησης τα απομονώνει και τα κάνει αντικοινωνικά?
• Μήπως θα έπρεπε να δώσουμε μεγαλύτερη βαρύτητα στη συναναστροφή των παιδιών μας με συνομηλίκους τους, δηλαδή να δώσουμε σημασία στο ομαδικό παιχνίδι?
Τα μήπως είναι ατελείωτα και κάπου εκεί έρχεται η συνειδητοποίηση ότι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Έχει ανάγκη να συναναστρέφεται με τους άλλους. Συγκεκριμένα, τα παιδιά από μικρή ηλικία μαθαίνουν να μοιράζονται, να υπάρχουν και να συνυπάρχουν, να είναι μέλη του δικού τους μικρόκοσμου, να απολαμβάνουν τη συντροφικότητα και τα αγαθά της. Έτσι, η σκέψη μου με οδηγεί να ανασύρω από τη μνήμη μου όλα εκείνα τα παιχνίδια που μας βοηθούσαν να κοινωνικοποιηθούμε, να αποκτήσουμε ομαδικό πνεύμα, να δημιουργήσουμε δεσμούς συνεργασίας.


Και ξεκινώ από τα πολύ μικρά παιδιά 3-5 ετών. Στην ηλικία πάντα ξεκινάμε με κάτι απλό, χωρίς πολλούς κανόνες και αφηρημένους στόχους. Σκοπός είναι το παιδί να μάθει να μοιράζεται, να συγκεντρώνεται και να συνεργάζεται.
– Για παράδειγμα, δώστε σε κάθε παιδί ξυλομπογιές και ένα μεγάλο χαρτί. Κάντε εσείς στο χαρτί ένα μεγάλο σχέδιο (όπως ένα αστέρι , μια μαργαρίτα, μια πεταλούδα, κ.α.) και πείτε στα παιδιά να το χρωματίσουν όπως θέλουν.
– Αν τα παιδιά είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν παιδικό ψαλίδι, δώστε τους παλιά περιοδικά και κόλλες στικ και αφήστε τα να τα κόψουν μόνα τους, να τα κολλήσουν και να φτιάξουν το δικό τους κολλάζ.
– Οργανώστε τα να παίξουν κρυφτό σε χώρο σχετικά μικρό και ασφαλή.
– Φτιάξτε τους χάρτινα καπέλα και ραβδιά από καλαμάκια για να παίξουν πρίγκιπες και πριγκίπισσες.
– Φτιάξτε τους στολές με απλά υλικά για να παίξουν παιχνίδι ρόλων (πχ ένα μαντήλι στο κεφάλι ενός παιδιού το «μεταμορφώνει» σε πειρατή, μία εσάρπα στους ώμους σαν μπέρτα το μεταμορφώνει σε super ήρωα ή πριγκίπισσα).

Για τα μεγαλύτερα παιδιά του δημοτικού, που μπορούν να ακολουθήσουν καλύτερα κανόνες υπάρχουν πολλά παιχνίδια που ενισχύουν το ομαδικό πνεύμα. Πέρα από τα γνωστά, όπως μήλα, κρυφτό, κυνηγητό, κλέφτες και αστυνόμοι, αγαλματάκια ακούνητα, υπάρχουν δεκάδες παιχνίδια που ξετρελαίνουν τα παιδιά.

– Προσωπικά σαν παιδί, απολάμβανα πολύ να παίζω τυφλόμυγα! Σε έναν μικρό και ασφαλή χώρο ένα παιδί δένει τα μάτια του με ένα μαντήλι και προσπαθεί να πιάσει τα υπόλοιπα παιδιά. Όποιο παιδί πιάσει φοράει εκείνο το μαντήλι.
– Κρυμμένος θησαυρός. Κρύψτε κάποιο παιχνίδι ή λιχουδιά σε ένα σημείο, χωρίστε τα παιδιά σε δύο ομάδες και δώστε τους σταδιακά στοιχεία για την τοποθεσία του «θησαυρού». Στις πρώτες τάξεις του δημοτικού προτιμήστε μικρούς γρίφους που θα διαβάζετε εσείς. Επίσης μπορείτε να ζωγραφίσετε χάρτες θησαυρού.
– Βάψε χρώμα. Ένα παιδί (ή ο γονιός) είναι ο κυνηγός και φωνάζει «βάψε χρώμα» και λέει ένα χρώμα. Όλα τα παιδιά τρέχουν να πιάσουν ένα αντικείμενο αντίστοιχου χρώματος ενώ ο κυνηγός τα κυνηγάει. Όποιο παιδί πιάσει ο κυνηγός πριν προλάβει να ακουμπήσει το χρώμα, γίνεται εκείνο κυνηγός.
– Χαλασμένο τηλέφωνο. Τα παιδιά κάθονται δίπλα δίπλα και το πρώτο παιδί λέει στο αυτί του δεύτερου μία λέξη πάρα πολύ γρήγορα.
– Όνομα-ζώο-πράγμα για τα παιδιά στις μεγαλύτερες τάξεις του Δημοτικού. Δίνεται σε κάθε παιδί ένα χαρτί και ένα μολύβι. Γράφουν στο χαρτί τις κατηγορίες που θέλουν και προσπαθούν να βρουν λέξεις σχετικές με τις κατηγορίες σχεδόν από κάθε γράμμα του αλφάβητου.
– Παντομίμα. Ένα παιδί σκέφτεται ένα ζώο και προσποιείται τις κινήσεις του χωρίς να μιλάει. Οι υπόλοιποι μαντεύουν χωρίς να κάνουν ερωτήσεις. Εκτός από ζώο μπορούν να μιμηθούν έναν παιδικό ήρωα, μία ταινία, κτλ.
– Διαγωνισμός χορού. Δώστε στα παιδιά ιδέες να χορέψουν με παράξενους τρόπους σε ζευγάρια ή χορεύοντας μόνο πχ με το χέρι ή μόνο με το κεφάλι ή μόνο με τη μέση.
– Σκυταλοδρομίες. Τα παιδιά χωρίζονται σε ομάδες και παίζουν με πολλούς τρόπους:
Α) με σκυτάλη (για παράδειγμα ένα ρολό από χαρτί κουζίνας παίρνει το ρόλο της σκυτάλης
Β) μεταφέρουν ένα (βρασμένο) αβγό χωρίς να τους πέσει
Γ) μεταφέρουν έναν κουβά με νερό (για πιο μεγάλα παιδιά)] – Μουσικές καρέκλες. Ο αριθμός των καρεκλών είναι πάντα κατά μία καρέκλα μικρότερος από τον αριθμό των παιδιών. Όσο η μουσική παίζει τα παιδιά γυρίζουν γύρω από τις καρέκλες κι όταν η μουσική σταματά τα παιδιά πρέπει να καθίσουν. Θυμηθείτε να κλείνετε τη μουσική ανά τακτά χρονικά διαστήματα και κάθε φορά αφαιρείτε μία καρέκλα.
– Λέξεις. Τα παιδιά χωρίζονται σε ομάδες και δίνεται δέκα ή περισσότερες λέξεις σε κάθε ομάδα. Σε ορισμένο χρόνο θα πρέπει να καταφέρουν να παρουσιάσουν μία συγκροτημένη ιστορία που να περιέχει όλες τις λέξεις. Το σημαντικό σε αυτό το παιχνίδι είναι τα παιδιά να διασκεδάσουν και να συνεργαστούν.

Τα παιχνίδια που υπάρχουν είναι ατελείωτα αρκεί να τα δείξουμε στα παιδιά μας και να τα παροτρύνουμε να μάθουν να παίζουν μεταξύ τους. Άλλωστε οι ψυχολόγοι λένε ότι ένα παιδί μέχρι να τελειώσει το δημοτικό σχολείο έχει καταφέρει να συνεργάζεται αρμονικά, να ακολουθεί κανόνες και να επιτυγχάνει τους στόχους που του θέτουν. Αν λοιπόν έως την ηλικία αυτή έχει κατακτήσει το ομαδικό πνεύμα, τότε η αίσθηση ότι ανήκει στην ομάδα και έχει κοινούς στόχους αποτελεί μία πολύ θετική βάση για να αντεπεξέλθει στα δύσκολα παιχνίδια της εφηβείας που θα ακολουθήσουν αλλά και να έχει μια επιτυχημένη πορεία.

Για να είμαστε σε επαφή, γραφτείτε στο newletter (κλικ εδώ). Ακολουθήστε με στο Instagram (κλικ εδώ) και στο Facebook (κλικ εδώ).

Σας φιλώ!

 

Δείτε επίσης

Το παραπάνω άρθρο μου πρωτο-δημοσιεύτηκε στο διαδικτυακό περιοδικό Familives.

My Little World

Καλώς ήρθατε στο blog μου! Είμαι η Σωτηρία, μαμά της Ελένης και της Έλλης και σύζυγος του Δημήτρη. Μαζί σας μοιράζομαι στιγμές, σκέψεις, δημιουργίες! Σας ευχαριστώ που επισκεφτήκατε το blog μου. Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!

2 Comments

Leave a Reply

Your email address will not be published.

ΣΧΕΤΙΚΑ

Γεια σας, είμαι η Σωτηρία και σας καλωσορίζω στο My Little World. Το επάγγελμά μου είναι Οικονομολόγος, με πτυχίο στη Διοίκηση και Master στα εφαρμοσμένα Χρηματοοικονομικά. Αγαπώ πολύ την επικοινωνία, την καλή παρέα, τα ταξίδια, τις χειροτεχνίες.

Διαβάστε περισσότερα...

Facebook | Instagram | Pinterest

ΑΡΧΕΙΟ
ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ

familives