“Τρέχα, τρέχα,
φωνάζει μια φωνή μέσα στο μυαλό σου τόσο δυνατά που νομίζεις ότι το κεφάλι σου θα εκραγεί. Τα πόδια σου έχουν πάρει φωτιά, οι σόλες των παπουτσιών σου καίνε, τα γόνατά σου είναι διαλυμένα, η ανάσα σου ξέπνοη, το στόμα σου έχει στεγνώσει.
Τρέχα, τρέχα,
κι ας μην ξέρεις που πηγαίνεις. Ο φιδωτός δρόμος ανοίγεται μπροστά σου ελεύθερος. Είναι ωραία η αίσθηση της ελευθερίας κι εσύ έχεις χρόνια να την αισθανθείς. Τρέχεις κι αδιαφορείς ακόμα και για τους λιγοστούς οδηγούς που σε κοιτούν μέσα από τον καθρέφτη τους παραξενεμένοι.
Τρέχα, τρέχα,
να ξεφύγεις, να σωθείς, μακριά από το δυνάστη σου, μακριά από το κολαστήριο σου, μακριά από όλα αυτά που τόσα χρόνια σε κρατούν στο σκοτάδι και σου μαυρίζουν τη ψυχή. Όλα αυτά που σου στέρησαν όσα η ζωή σου χάρισε.
Τρέχα, τρέχα,
κι ας μην έχεις που να πας, οι γονείς σου έχουν από χρόνια ησυχάσει, οι συγγενείς σου σε έχουν ξεχασμένη, δεν υπάρχεις για κανέναν. Υπάρχεις όμως για σένα, γι΄ αυτή τη φωτίτσα που τρεμοπαίζει μέσα σου και παλεύει να κρατηθεί, να φουντώσει και να θεριέψει.
Τρέχα, τρέχα,
κι ας ακούς τα γαβγίσματα κάπου πίσω σου από τα αγριεμένα σκυλιά-φύλακές σου, που ποτέ δεν πλησίασες. Εσύ εκεί, συνεχίζεις να τρέχεις με κομμένη την ανάσα, δίχως να ξέρεις που βρίσκεις το κουράγιο, τη δύναμη. Ξεχνάς ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ξεχνάς τη δύναμη της θέλησης που υπάρχει μέσα μας κι εσύ απ΄ ότι φαίνεται την έχεις σε αφθονία.
Τρέχα, τρέχα,
χίλιες φωνές μπερδεμένες ουρλιάζουν στο μυαλό σου. Που πηγαίνω, τι θα κάνω, τι με περιμένει? Χρόνια απομακρυσμένη από τα εγκόσμια νιώθεις εκεί έξω σαν μικρό παιδί, μικρό κι αδύναμο, χαμένο κάπου στο δάσος με τη ματιά του γεμάτη αγωνία να εκλιπαρεί να βρει κάπου να πιαστεί.
Τρέχα, τρέχα,
δεν έχεις χρήματα, ρούχα, πράγματα, τίποτα. Έχεις μόνο εσένα και θέλεις να σε σώσεις, θέλεις να τα καταφέρεις. Είναι μονόδρομος άλλωστε, ή τα καταφέρνεις ή πεθαίνεις και θα παλέψεις για το πρώτο μέχρι να βγει η ψυχή σου.
Τρέχα, τρέχα,
μη σταματάς πουθενά. Ο ιδρώτας μουσκεύει το κορμί σου. Είναι ιδρώτας υπερπροσπάθειας, φόβου και αγωνίας. Αυτός που ενεργοποιεί τις αισθήσεις σου και σε κάνει να τινάζεσαι σαν ελατήριο. Ξαφνικά, δεν νιώθεις πια κούραση, εξάντληση, ούτε ότι έχεις στερέψει. Δάκρυα ευτυχίας κυλούν από τα μάτια σου. Τρέχεις ασταμάτητα και κλαις. Νιώθεις μόνο ψυχική ευφορία, ανείπωτη και πρωτόγνωρη. Την αίσθηση της ελευθερίας, τη χαρά να ορίζεις μόνο εσύ το σώμα σου και την ψυχή σου. Νιώθεις ανακούφιση καθώς ο λυτρωμός σου πλησιάζει. Είσαι ελεύθερη, ακόμα κι αν δεν το πιστεύεις, είσαι ελεύθερη, εξάλλου το μυαλό σου δεν μπορεί να το υποτάξει κανείς.”
Άλλη μια φωτογραφία πηγή έμπνευσης από την αγαπημένη μου Ελένη και το Karudotsouflo που με έβαλε σε σκέψεις. Ήταν η δική μου συμμετοχή σε ένα όμορφο δρώμενο για όσους θέλουν να εκφραστούν, να ανοίξουν τη ψυχή τους, να πουν κάτι μικρό ή μεγάλο. Αδημονώ να διαβάσω τις δικές σας ιστορίες και να ταξιδέψω μαζί τους!
Ελένη μου σε ευχαριστώ για τις υπέροχες φωτογραφίες σου και για όλα αυτά που μου ξυπνούν!
Δείτε εδώ το προηγούμενο δρώμενο της Ελένης που κι εκείνο με είχε συνεπάρει!
Για να είμαστε σε επαφή, γραφτείτε στο newletter (κλικ εδώ), ακολουθήστε με στο Instagram (κλικ εδώ) και στο Facebook (κλικ εδώ).
H Μόνη ευχή που δίνω στα παιδιά μου “ελευθερία”!! σε όλες τις μορφές της!!
Είσαι εκείνη που στην ουσία έβαλες την υπογραφή σου γι αυτό το δρώμενο!! Σε ευχαριστώ που μας πήρες από το χέρι!! που μας έβαλες να τρέξουμε σε ότι ελεύθερο κρύβουμε μέσα μας!!!!
Τα φιλιά μου Σωτηράκο μου!!!
Ελένη μου εγώ σε ευχαριστώ για όλα τα υπέροχα συναισθήματα που μου ξυπνούν οι απίθανες φωτογραφίες σου! Πολλά φιλιάαααα
Σωτηρία μου το να ελευρώνεσαι μεσα απο τοσες αντιξοες συνθηκες ζωης..ειναι το αποκορυφομα της ελευθερίας… αυτο το ομρφο συναισθημα μου εβγαλε το κειμενο που διάβασα εδώ… πολύ ωραιο θεμα η εσωτερικη μας ελευθερια..φιλη μου .. η φωτογραφια της Ελενης τελειαααα!! να περνας ομορφα με τα κορίτσια σου.. ναι; φιλακιαααα..!!!1 🙂
Ρούλα μου σε ευχαριστώ πολύ! Χαίρομαι που το κείμενό μου σου έβγαλε τόσο όμορφο συναίσθημα! Οι Ελένη “ζωγραφίζει” στις φωτογραφίες της! Κι εσύ να περνάς όμορφα! Φιλιάααα
“τη χαρά να ορίζεις μόνο εσύ το σώμα σου και την ψυχή σου. ” Πόσο μεγάλη χαρά, σπουδαία! Μερικοί άνθρωποι δεν έχουν νιώσει ποτέ την ουσία της…
Καλή εβδομάδα, Σωτηρία μου!
Έχεις πολύ δίκιο Αλεξάνδρα! Απλά το θεωρούμε κάπως δεδομένο ξεχνώντας την ιστορία και πως φτάσαμε στο σήμερα! Πολλά φιλιάαααα
Πολύ ωραίο κείμενο! Το τρέξιμο προς την ελευθερία δυναμώνει την ψυχή και το μυαλό, χαρίζει χαρά.
Καλή εβδομάδα Σωτηρία μου!
Η ελευθερία είναι σπουδαίο αγαθό κι ας μη το εκτιμούμε τόσο εμείς που το έχουμε δεδομένο! Σε ευχαριστώ πολύ Ελένη μου! Φιλιάαααα